Ziekte en duivelse tranen.

Roodverbrand en met het zout in ons haar, schrijven we deze blog, terwijl we geheel misplaatst in een chique beachclub op Nusa Lembongan zitten. Op dit eiland vlak onder Bali vieren we kerst, scooteren we wat rond en zoeken we stad en land af naar iets vegetarisch te eten. Dat kennen ze hier blijkbaar niet zo... Na onze laatste blog heeft alles even stilgelegen. Vooral Ceder. Die had namelijk even de buiktyfus opgelopen. We hebben ons gewoon ingeënt tegen dat soort enge ziektes, maar blijkbaar werken die prikken niet voor 100%. Hierdoor hebben we onze plannen om te gaan trekken in het Annapurna-gebergte af moeten blazen. Het was een hardnekkig buiktyfusje.

Gelukkig was het in Kathmandu allemaal weer oké en konden we weer doorgaan waar we gebleven waren. Rondstruinen, tempels bezoeken en de toerist uithangen. Zonsopgangen bekijken op een uitkijkpunt, naar een oud Nepalees stadje waar de gevolgen van de aardbeving nog goed zichtbaar waren en eten in de cheape local tentjes.

Vandaag (op het eilandje onder Bali dus) hebben we de tranen van de duivel gezien. 'Devils tears' is een uitkijkpunt waar je de golven kapot ziet slaan op grote zwarte rotsen. Ceders nieuwe lievelingsplek op deze aarde. Morgen speedboaten we naar Gili Trawangan. Een nieuw eilandje wat bij Lombok hoort. Oud en nieuw vieren we op een strand op Bali waarvan we geen idee hebben of er iets te beleven is, dus we zijn erg benieuwd. Je kan er in ieder geval heel goed snorkelen, dus we hopen op wat Nemootjes en zeeschildpadden!

17 januari zijn we weer in Nijmegen en een paar dagen later verhuizen we. We hebben nog geen nieuw onderkomen; dus als iemand iets hoort..... Voor weinig huur.....?! ;) We hebben in ieder geval weer veel zin om jullie allemaal te zien!!

Liefs Ceder en Merel

Pokhara Paradise (en het beest.....)

Door het festival Diwali (festival van het licht) was het onmogelijk om een trein richting Varanasi te boeken, dat was wat vier verschillende travel agency's ons vertelden. Toen we de hoop net hadden opgegeven, vertelde reisbureau nummer 5 dat dat gewoon kon. Hij maakte zijn belofte waar, we hadden een sleepertrain die 18 uur zou duren, maar er uiteindelijk 21 uur over deed, maar.... We waren in Varanasi!

Wat een indrukwekkende stad! Je liep 5 minuten door wat straatjes en je zag al 5 ingepakte lijken langskomen met een hoop getrommel en lawaai. We zaten met ons hotel om de hoek van de Burning Ghat, waar de lijkverbrandingen plaatsvonden. Een heftige afsluiting van India.

Na maar twee dagen Varanasi, moesten we alweer door naar Nepal omdat ons visum bijna verliep. We zouden er ongeveer 24 uur over doen, maar dat werd een hel van 48 uur:

Onze trein had -natuurlijk- vertraging, op onze zitplek die voor 3 mensen was bedoeld, zaten er 7, overal om ons heen krijsende kinderen, de grens bleek dicht te zijn waardoor we opeens nog een nacht extra in India zaten, bijna een boete van 80eu p.p. omdat we nog in India zaten, 3 uur in een local-humpy-bumpy-bus (helemaal volgestouwd), geldpin-drama waardoor we de dagbus misten, dus: nachtbus die er 6 uur langer over deed (in totaal 12 uur over 180 km!) en al helemaal verschrikkelijk was.

Pokhara is paradise; vriendelijke Nepalezen, lekker eten, leuke winkeltjes, een prachtig meer en helemaal omringd door hoge (sneeuw)bergen. We zijn hier heerlijk aan het relaxen, bootje varen, wandelen, tempels kijken, om 03.30u opstaan om 2,5u te wandelen naar Sarangkot (een uitkijkpunt over Pokhara en het Annapurnagebergte) en net op tijd, hijgend, aan te komen voor de zonsopkomst.

Een ander avontuur was het, toen we midden in de nacht wakker werden om op muggen te jagen die ons uit onze slaap hielden. We ontdekten toen namelijk dat er naast muggen ook een enorme spin een lekker plekje in onze kamer had gevonden. (Hij kon gewoon door een kier onder de deur naar binnen). Hij was bijna zo groot als een handpalm (die van Merel, niet die van Ceder) en zijn ogen lichtten op als je er met een zaklamp in scheen. Het was een heel gedoe om hem de kamer uit te krijgen en het duurde wel weer even voordat we het licht uit durfden te doen.

Vorig weekend zijn we naar een Buddhist Centre geweest om lessen te krijgen over het Boeddhisme, en meditatie en yoga weer op te pakken. We zaten in een leuke groep mensen en zijn daarna nog een week met ze opgetrokken.

Plannen zijn om nog een of twee trekkings te gaan doen, daarna naar Chitwan National Parc en Kathmandu. We hebben gelukkig nog een maand hier, want we willen nog lang niet weg!

Een aap met een ijsje

Na twee weken geleden letterlijk te zijn geland, zijn we nu ook eindelijk figuurlijk aan het landen.

De eerste week was chaos, maar de tweede werk hadden we een heerlijk plekje in een ashram in Rishikesh. We schrokken wel toen we daar aankwamen, want er werd een heel druk dagprogramma onder onze neus geschoven en 34 strikte regels die we moesten ondertekenen, maar gelukkig viel het allemaal mee. Dit is juist een redelijk vrije ashram, waar je zelf mag weten wat je wel en niet wilt mee doen.

Het rooster was als volgt: om 5.00 les 1: meditatie, waar we een uur lang tegen onze slaap zaten te vechten. 6.30: yoga, waardoor we er nu bij lopen alsof we 80 zijn, met rugpijn en stramme spieren. 'S middags een lezing en dan nog een keer yoga en meditatie.

Het eten was minder chill. We kregen elke middag én avond hetzelfde: rijst, chapati, groenteprutje, linzenprutje (op zich gezond eten, maar wel een beetje veel van het goeie).

Soms vluchtten we Rishikesh in om daar te eten of een keer een café met WiFi te zoeken. Toen we daar een paar dagen geleden liepen, met een ijsje over de brug, voelde Ceder opeens een apenhandje dat zo zijn ijsje afpakte en in de Ganges liet vallen.

Volgens mij hebben al veel Indiërs ons uitgelachen, maar dat geeft niet, want wij lachen hen net zo vaak uit.

We blijven nog een tijdje hier in Rishikesh hangen, de enige stad ter wereld waar ze geen vlees en alcohol mogen verkopen. Dan pakken we de trein naar Varanasi, om vanuit daar Nepal binnen te gaan met een 20 uur durende busreis????.

Sterkte daar met de koude herfst!

- [ ] Liefs Ceder en Merel

First impressions

Het is alweer een week geleden dat we voor het laatst in Nijmegen waren, daarom een update vanuit het warme, stinkende, toeterende, mooie India.

We zijn eindelijk een beetje aan het wennen aan het land, het andere klimaat en aan de mensen. Er wordt van alle kanten aan ons getrokken, dus we leren steeds beter nee te zeggen.

De eerste paar dagen hebben we het een beetje rustig aan gedaan, maar de laatste dagen zijn we vol op toeristische attracties aan het hoppen. Zo hebben we verschillende tempels, moskeeën en forten bezocht, hebben we onze eerste mooie kleden/kleren gekocht en is de eerste rode stip gezet. We hebben koeien, kamelen, pauwen, aapjes, olifanten, zwijnen en afgehakte geitenkoppen gezien en morgen gaat daar nog veel meer bijkomen. We moeten morgenochtend om 06.30u klaarstaan om op safari te gaan in een national parc waar o.a. tijgers luipaarden en hyena's rondlopen.

Voor de rest staat nog op het programma: naar Agra om de Taj Mahal te bekijken en daarna om weer ff tot rust te komen, naar een ashram in Rishikesh waar we aan de yoga, meditatie en middagdutjes in de hangmat gaan :)

Heel veel liefde,
Namaste and goodbye

Ceder en Merel

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Merel